با یه عالمه بغض از مدرسه رسیدم...

بارون تازه شروع شده...

کیفمو پرت میکنم یه گوشه ی حیاط...

صورتمو میگیرم رو به آسمون...رو به آسمونی که همدردمه...

همونی که داره باهام همخونی میکنه...مثل امروز که داشتم برا دوستم آهنگ میخوندم دوستم دید صدام قطع شد برگشت دید منمو یه دنیا اشک و یه صورته خیس...

رعد و برق آسمون و صدای هق هق گریه های من....سمفونی زیبایی است...

پا به پایم اشک میریزد و بر اشک هایم میافزاید...باد به کمکمان میاید و سیلی میزند....سیلی از اشک و سیلی های باد....

پ.نوشت:خدایا...شنیدی...دوستت دارم هارا...