دانه های دلم...

بیقرار...

چه آرام میبارند بر این صفحه ی سفید وپاک...

و در اینجا در این پایین...

نقطه ای در وسط صفحه منتطر بارش آرامش این دانه هاست...

فقط تو میدانی ای آرامش دلم...تو میدانی که چه میگذرد در این دل....

یا علی

شبها وقتی ماه میتابد

من وضو میگیرم و بهترین واژه هایم را برمیدارم و میروم به مرتفعترین ساختمان شهر...

شبها وقتی ماه میتابد

من توی دفتر مشقم تمرین عشق میکنم...

نگاه کنید پیراهنش بوی یاس میدهد و دست های من که آستین های اورا بوییده اند....

شبها وقتی ماه میتابد...

من روحم را برمیدارم و سفر میکنم به دورها مثل کرگدنی تنها از معبر اندوه تا متن کودک...و در حضور معنویت پیراهنش روحم را آتش میزنم...

(مصطفی مستور...)