در میان این بارانی که خیسمان نمیکند...

و حس پروازی که در میان ابرها را به ما داده برایت سخن میگویم...

 ببند..چشمهایت را...

گوش کن...میشنوی....؟صدای بالهای فرشتگان را....

متفاوت است این بار...

دستهایمان از آن هم نیستند...

بالهایمان به هم تاب خورده اند...

 قطره هایش از این بالا همچون فرشتگانی که برای نجات انسانها به سمت زمین میایند...

سقوط میکنند...

 اما ما.....من و تو تنها.....

در میان این همه ابر..

.باهم...این بالا...بین این همه آرامش....